Στην αφή η γκρίζα αίσθηση της στάχτης
Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο
Πριν την άφιξή του,
ένας γλάρος είχε εγκατασταθεί στον έρημο φάρο
αναζητώντας και αυτός ίσως,
την ηρεμία της απόκρημνης ακτής
κι ας μην ήταν ο ίδιος τόσο ήρεμος.
Χαράματα, η φασαρία αντηχεί στον ορίζοντα
θαρρείς κι είχε συμβεί, ένα μεγάλο γεγονός
στο παράθυρο,
πότε γκρινιάζοντας και πότε απειλώντας, φωνές
κι ας νόμιζα χρόνια τώρα
πως οι σκιές στρέφονται τριγύρω αμέριμνα, αμέριμνες,
πριν αφεθούν από δειλία ή πανικό
στα πρωινά κρύα ρεύματα του αέρα.
Ακόμη φοβάμαι καμιά φορά τις μυρωδιές
έχουν μια περίεργη οδύνη
Αυτές που ξεχάστηκαν κάπου, σ’ ένα συρτάρι,
σε μια αίθουσα, σ’ ένα πλοίο, σ’ ένα τετράδιο
για να σου θυμίζουν, πως είναι να υποφέρεις
ώρες που μεγεθύνεται το σκοτάδι μέσα σου
ώρες που καταρρέει το παρόν μέσα στο παρελθόν
κι όμως, η καρδιά σ’ ένα λανθάνοντα ενθουσιασμό
επιστρέφει, σ’ εκείνους τους δρόμους ψιθυρίζοντας,
τους γνώριμους του φθινοπώρου
αυτούς που διασχίσαμε βρεγμένοι.
Παραμονεύει ο δαίμονας τα καινούρια σύννεφα
αυτά που έχουν το χρώμα του χαλκού
στην αφή η γκρίζα αίσθηση της στάχτης έχει μείνει.
Όνειρα, να πετούν ψηλά
να διαλύονται χαμηλά, στα βράχια ενίοτε,
δεν θέλεις να κοιτάς το πεπρωμένο τους
το λιμάνι εκλιπαρεί την προσοχή μου,
μα δεν μπορώ να το προσέξω,
έτσι όπως είσαι ντυμένος
με την καινούρια σου αθωότητα
με πύρινο μανδύα, η αθωότητα,
φοβάμαι να φοβάμαι.
Σώθηκε η ανάσα της αταίριαστης ευτυχίας
ούτε μια μικρή υποψία ελπίδας
ναι, «η τρέλα είναι μια άλλη μορφή συνείδησης»
στην αγαθή διάθεση του σύμπαντος
αφήνομαι, στο φως.
Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
.jpg)
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη
