Γνωρίστε τον Στέργιο Γούναρη

Ο Στέργιος Γούναρης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Στέργιος Γούναρης γεννήθηκε το 1986 στις Σέρρες. Τα τελευταία χρόνια έζησε στη Ρόδο και πλέον ζει στο Μόναχο της Γερμανίας.

 Η έκφραση της ατομικής ελευθερίας, η πνευματική ολοκλήρωση και η αναθεώρηση των ανθρωπίνων σχέσεων υπό το πρίσμα της λογικής και της ευθυμίας συνυπάρχουν στο συγγραφικό του έργο.

 Έχει συγγράψει άλλα δύο βιβλία, ένα φιλοσοφικό δοκίμιο και την μυθιστορηματική περιπέτεια αγάπης «Από τις Άνδεις… στο κρεβάτι σου!».

 Το πιο πρόσφατο δημιούργημα του είναι το μυθιστόρημα «Εκεί που οι Θεοί πίνουν κοκτέιλ», το οποίο έχει χαρακτηριστεί σαν ‘‘Ένα βιβλίο δυναμίτης, που θα σταθεί περήφανο και ευδιάθετο μακριά από τη συμβατική και σκυθρωπή σημερινή λογοτεχνική σκηνή’’.

Για άμεση επικοινωνία με τον ίδιο τον συγγραφέα: stergiosgounaris.blogspot.com/

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι κλεισμένες και ασφαλισμένες μέσα σε μια αναμνησιακή φούσκα και όταν μπαίνω μέσα σε αυτή τη φούσκα με υποδέχονται όλες μαζί. Έτσι δυστυχώς μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω έστω και μία.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Το ότι μέχρι στιγμής σε όλες τις δυσκολίες της ζωής είχα βρει μία λύση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μη μπορεί να κατακτηθεί ή να μη ξεπεραστεί. Λίγο χιούμορ αναμειγμένο με καλό εγωισμό και όλα τα καταφέρνεις. Επίσης, η προοπτική να γίνω στο μέλλον πατέρας, μου δίνει λόγους να συνεχίζω.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Όταν είμαι μόνος μου απλά με τον εαυτό μου. Όταν όμως δίπλα μου τύχει να βρίσκεται κάποια ανθρώπινη παρουσία, τότε θα δεινοπαθήσει με αυτά που θα ακούσει! Καλύτερα, λοιπόν, όταν υπάρχουν εκλάμψεις και αναλαμπές να είμαι μόνος μου! Χαχα..

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ναι, τον φόβο και τη ντροπή. Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά στον άνθρωπο, τώρα απλά τα πάντα θα ήταν διαφορετικά. Είτε προς το ακραίο καλό είτε προς το ακραίο κακό.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Κυριολεκτικά αυτό το κάνει συνήθως ένας ερασιτέχνης πιλότος μια βραδινής πτήσης. Χαχα! Μεταφορικά με προσγειώνει μία αδιαθεσία σωματική ή πνευματική. Αυτά όσον αφορά εμένα. Όσον αφορά τον περίγυρο μου και κατ΄επέκταση την δική μου ψυχολογική πτώση που οφείλεται στην έμμεση επιρροή αυτού θα έλεγα ο θάνατος, η αδικία και φυσικά η απληστία.

 Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Πιστεύω εάν υπήρχε κάποιος άνθρωπος που μπορεί να βρει μόνο μία απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα τον πρότεινα για Νόμπελ χαζομάρας! Επίσης δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο σε αυτή την ερώτηση, γιατί κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του μοναδικούς λόγους να αγαπήσει την ημέρα και λίγους θα ενδιέφερε για ποιούς λόγους την αγαπώ εγώ.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Στέργιο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Προσπαθώ φυσικά αυτή την πολυπόθητη εποχή να την κάνω να έρχεται συχνότερα, αλλά αυτό ειναι αρκετά δύσκολο. Θα έλεγα, λοιπόν, οτι υπάρχουν στιγμές που συμβαίνει αυτό και όχι μία σταθερή χρονικά εποχή.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Δεν υπάρχει ραχοκοκαλιά στη ζωή, γιατί η ζωή δεν μπορεί ποτέ να είναι σταθερή.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με συναρπάζει ο κατευθυντικός λόγος ενός καλού φιλοσοφικού δοκιμίου και με συναρπάζει ο ανατρεπτικός και χιουμοριστικός λόγος ενός καλού μυθιστορήματος. Αν και σπάνια μου συμβαίνει πλέον αυτό.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Ναι, θα άλλαζα την μοίρα του καημένου του Κ στο μυθιστόρημα του Κάφκα ‘Η δίκη’. Πολύ ταπεινός και παράλογος θάνατος.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;  

Σε εμένα λειτουργεί αυτόματα στην αρχή, μετά όμως εμφανίζεται ένας λογοτεχνικός βασανιστής με ένα αόρατο μαστίγιο και μου επιβάλλει την πειθαρχία. Αντέχω όμως στα μαστιγώματα και έτσι απλά συνεχίζω να γράφω με αυθορμητισμό!

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Στο πρώτο μου βιβλίο δεν άγγιξα ούτε για ένα δευτερόλεπτο το μολύβι. Στα επόμενα δύο, όμως, έγραφα τον σκελετό του βιβλίου με το χέρι και στη συνέχεια περνούσα το κείμενο στον υπολογιστή, κάνοντας αμέτρητες διορθώσεις και προσθέτοντας πολλά ακόμα. Πρόσθετα δηλαδή με την ησυχία μου τους μυς και τα χαρακτηριστικά του βιβλίου πάνω στον προϋπάρχων σκελετό. Πιστεύω ότι με το να γράφεις στο χαρτί έχεις μία ποιο άμεση επαφή με τις Μούσες των Τεχνών.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Μόνο οι ιδέες που ζούμε στην πράξη έχουν κάποια αξία.  Έρμαν Έσσε

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… δεν θα ξεχάσεις ποτέ να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Συμφωνώ σε αυτό, αν και δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με ταινίες. Μία όμως που είδα πρόσφατα και με καθήλωσε ήταν το ‘Νυχτερινό τρένο για Λισσαβώνα’.

Έκθεση εικόνων 

Το τελευταίο του συγγραφικό εγχείρημα.

https://www.ianos.gr/ekei-pou-oi-theoi-pinoun-kokteil-0357590.html

Πώς θα σας φαινόταν, εάν από την ρουτίνα της καθημερινότητας σας, ξαφνικά, βρισκόσασταν σε τροπικές παραλίες, κάτω από την σκιά φοινικόδεντρων να πίνετε δροσερά κοκτέιλ παρέα με Θεούς και Αμαζόνες; Γελάτε ε; Το θεωρείτε υπερβολική φαντασία όλο αυτό; Προσέξτε, όμως, πως γελάει με την αντίδραση σας και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, όταν το να πίνει κοκτέιλ με Θεούς και Αμαζόνες, ήταν απλά μία από τις αμέτρητες εμπειρίες που έζησε μέσα σε λίγες ημέρες. Μία ανορθόδοξη περιπέτεια ξαφνικά τον έφερε αντιμέτωπο με σεξομανείς σοφούς, αυτοεξόριστους ινδιάνους, μυστικές αποικίες, ερωτικά απωθημένα και μυστηριακές εξαφανίσεις… Η περιπέτεια αυτή τον έκανε να πιστεύει, πλέον, στην εύθυμη και ονειρική πλευρά της ζωής και να ξεχάσει για πάντα τις ημέρες της βαθιάς του εφιαλτικής θλίψης…