Γνωρίστε τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Σήμερα ζει στην Πράγα. Έχει εκδώσει περί τα 30 βιβλία, για ενήλικες και για παιδιά. Τελευταίο του μυθιστόρημα ενηλίκων: «Οι τέσσερις εποχές της Μέλισσας» (Ψυχογιός 2018). Τελευταίο του Non Fiction βιβλίο: «Οδηγός Συγγραφής: Πώς γράφουμε ένα μυθιστόρημα και τι πρέπει να αποφεύγουμε σε 50 κανόνες» (Ψυχογιός 2016). Από τις Εκδόσεις Στερέωμα, μόλις κυκλοφόρησε (Σεπτέμβριος 2018) το εφηβικό μυθιστόρημά του «Power Kid».

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Πολλές. Αλλά δεν είμαι πάντα σίγουρος ότι πρόκειται για πραγματικά γεγονότα, και όχι για πράγματα που έχω κατασκευάσει μόνος. Πολύ πρόχειρα, θα πω μία που όντως συνέβη. Ήμουν βέβαια έφηβος, και όχι παιδί ακριβώς. Ήταν ένα εκκλησάκι στην άκρη του δρόμου, που την ημέρα έμοιαζε πολύ ήσυχο και αθώο. Όμως το βράδυ —ήταν σε ένα νησί αυτά— γινόταν πολύ τρομακτικό. Και οι φλόγες από κάτι καντήλια έμοιαζαν με μάτια από φωτιά: δαιμονικά. Είχαμε βάλει στοίχημα με τους φίλους μου ποιος θα πάει μέχρι εκεί ένα βράδυ, σκαστοί, για να τα σβήσει. Μόνο εγώ το έκανα. Αλλά δεν θα πω τι ακριβώς έγινε εκεί πέρα.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Α, επίσης πολλά. Όχι δικά μου κατορθώματα. Δεν έχω κάνει κάτι σπουδαίο. Αλλά ξέρω πολλούς ανθρώπους που απλώς δεν το έβαλαν κάτω. Ξέρω κάποιον, για παράδειγμα, που έκανε μερικές εκατοντάδες (επαναλαμβάνω: εκατοντάδες) αιτήσεις για δουλειά στο εξωτερικό, γύρω στην ηλικία των πενήντα. Απορρίφθηκαν όλες, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Τελικώς κάποιοι του απάντησαν. Πήγε στο Λονδίνο. Πέρασε από συνέντευξη. Προσελήφθη. Μέσα σε ένα χρόνο έγινε υψηλόβαθμο στέλεχος.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τη γυναίκα μου. Όπως και εκείνη τις δικές της με εμένα. Τα βράδια βγάζουμε πάντα μαζί το σκυλάκι μας βόλτα, και τα λέμε τότε. Είναι ωραίο.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Φυσικά. Και τις λέμε πολιτισμό, κράτος, θεσμούς, ανθρώπινα δικαιώματα.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Τα λάθη που κάνω, υποθέτω. Καμιά φορά και τα (αδιανόητα υψηλά) ποσοστά μη δημοκρατικών και αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων στις δημοσκοπήσεις.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο καφές.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Κυριάκο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Εννοείτε εποχή του έτους; Εάν ναι, νομίζω στον χειμώνα. Αντιπαθώ τη ζέστη, πολύ.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Δεν έχω ιδέα.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η πεζογραφία. Αλλά δεν διαβάζω και τίποτε άλλο, να πω την αλήθεια. Ή, τέλος πάντων, τα δοκίμια δεν με συναρπάζουν, απλώς μαθαίνω πράγματα.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Όχι.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Αυτόματα λειτουργεί μόνο η αναπνοή και το κυκλοφορικό σύστημα. Το γράψιμο απαιτεί σχεδιασμό, οργάνωση και, ναι, πειθαρχία. Απολύτως. Δεν υπάρχει «αυτόματο» γράψιμο, όπως δεν υπάρχει αυτόματη αρχιτεκτονική. Αν δεν ξέρεις το βιβλίο που πας να γράψεις, δεν αξίζει να το αρχίσεις.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Γράφω πάντα σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο του Word που έχω φτιάξει (είμαι και τυπογράφος), δεν μπορώ να ξεκινήσω να γράφω πουθενά αλλού, μου είναι αδύνατον. Πολύ παλιά, ναι, έπαιρνα συγκεκριμένα τετράδια, συγκεκριμένα πενάκια κλπ.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Τίποτε δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται», όπως μας το μεταφέρει ο Μπάροουζ. Δεν μου είναι συμπαθής πλέον ο Μπάροουζ, ούτε βέβαια συμφωνώ με το περιεχόμενο της φράσης, αλλά είναι η μόνη φράση από βιβλίο που θυμάμαι απέξω. Και βέβαια είναι μία εξαιρετικά δυνατή φράση.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα δημιουργηθούν σύντομα οι συνθήκες που θα κάνουν τους Έλληνες να έχουν όρεξη για διάβασμα και χρήματα για να αγοράζουν βιβλία.

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Τον «Πόλεμο των άστρων». Τα έχει όλα.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "POWER KID". 

Του αρέσουν οι Παράδοξες Ενέργειες και τα Ωραία Πράγματα. Του αρέσει να διαβάζει βιβλία και κόμικς. Του αρέσει η θέα από το παράθυρο του δωματίου του. Του αρέσει που έχει μία μυστική, υπόγεια Αίθουσα Επιχειρήσεων όλη δική του. Του αρέσει να φορά συνεχώς την κίτρινη ρόμπα του, που μοιάζει με μπέρτα υπερήρωα. Του αρέσει που έχει την άδεια από τη Μαμά να σερφάρει όσο θέλει στον υπολογιστή του. Γιατί η Μαμά λατρεύει το Παιδί, και το Παιδί λατρεύει τη Μαμά του. Και γιατί οι δυο τους, και μόνο αυτοί, ξέρουν πως το πεπρωμένο του Παιδιού είναι να σώσει την ανθρωπότητα και όλο τον πλανήτη από τους Εξωγήινους Κακούς. Όμως το παιδί είναι άρρωστο. Τόσο πολύ, που δεν του επιτρέπεται καν να βγει από το σπίτι του… Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για παιδιά 9-12 ετών για την αδόκητη ασθένεια, τη δύναμη της φαντασίας και την αγάπη.

Αποκτήστε το άμεσα: www.stereoma-sa.gr/

Εργογραφία