Γνωρίστε την Κάκια Ξύδη

Η Κάκια Ξύδη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Συντομο βιογραφικό

Η Κάκια Ξύδη γεννήθηκε στη Σελλασία Λακωνίας, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Τελείωσε το Λύκειο στη Σπάρτη και το St. George College στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Έχει δημοσιεύσει πολλές κριτικές και ήταν η κύρια ομιλήτρια σε παρουσιάσεις βιβλίων. Επίσης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός. Από τις εκδόσεις «Οσελότος» κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της «Ταξίδι στην ομίχλη» και «Σε ελεύθερη πτώση», καθώς και τα παραμύθια «Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες» και «Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής». Το «Φυσάει» είναι το πρώτο βιβλίο που βγαίνει από τον δικό της εκδοτικό οίκο Πνοή. Είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Περισσότερα για την ίδια και τις συγγραφικές της δραστηριότητες θα βρείτε εδώ: 

https://www.facebook.com/ekdoseispnoi/

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η μαγεία της Καθαράς Δευτέρας. Ήταν η μόνη, σχεδόν, μέρα του χρόνου που τη γιορτάζαμε με όλα της τα έθιμα. Το σπίτι μοσχομύριζε από το τσάι που έβραζε η μητέρα μου και ποτέ δεν ανακάλυψα πώς γινόταν κάθε φορά που εγώ ξυπνούσα να έχει φτάσει ήδη στο σπίτι μας η φρέσκια λαγάνα και ο χαλβάς.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η στιγμή που είδα το μουτράκι του γιου μου που ήταν στην θερμοκοιτίδα και πήγα να τον πάρω για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Μόλις πλησίασα έβλεπε κάποιο όνειρο και χαμογέλασε στον ύπνο του. Δύο μικρά λακκάκια σχηματίστηκαν στα μαγουλάκια του και είπα εκείνη την στιγμή «Σαν μικρό τριανταφυλλάκι είναι».

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Πρώτα με τον εαυτό μου. Προσπαθώ να τις προσδιορίσω και να τους δώσω κάποια μορφή και μετά ταλαιπωρώ τον άντρα μου, τον γιο μου ή την αδελφή μου, ανάλογα με την περίπτωση. Η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου είναι όταν λέω του άντρα μου «Να σου διαβάσω κάτι που έγραψα;» «Όχι τώρα» μου απαντάει. Απτόητη εγώ αρχίζω να του διαβάζω. Και μέσα σε δύο λεπτά έχει ξεχάσει τα πάντα και κρέμεται από τα χείλη μου…

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις έναν πειρασμό είναι να ενδώσεις. Ασπίδες έχουμε, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Γιατί τι αξία έχει η ζωή αν τη ζεις χωρίς τόλμη και ρίσκο;

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Τα λόγια πίσω από την πλάτη μου, η κακία και το ψέμα.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί και γυαλίζει ανάμεσα στις πευκοβελόνες.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Κάκια, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

΄Ηταν το 2010 όταν εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο και έκανα την πρώτη μου παρουσίαση. Όλα έγιναν όπως τα ονειρευόμουν και ακόμα καλύτερα. Είναι όμως και το σήμερα που συγκεντρώνοντας τις εμπειρίες όλων αυτών των χρόνων ιδρύω με το γιο μου έναν εκδοτικό οίκο και συνεχίζονται οι αλλαγές στη ζωή μου πάνω που ήμουν έτοιμη να αποσυρθώ από την ενεργό δράση.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Το πάθος για δημιουργία.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ανώτερη μορφή του λόγου θεωρώ ότι είναι η ποίηση. Το μυθιστόρημα σε ταξιδεύει. Το πάντρεμα των δύο αυτών μας δίνει την ποιητική γραφή που είναι ο ιδανικός τρόπος έκφρασης για μένα.  

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θεωρώ ότι κανένας δεν είναι σε θέση να αλλάξει κάποιου τη μοίρα. Ούτε ακόμη και οι συγγραφείς δεν ορίζουν τη μοίρα των ηρώων τους αφού αυτοί τις περισσότερες φορές αυτονομούνται και αποφασίζουν για τη συνέχεια της ιστορίας τους.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Χρειάζονται και τα δύο, όμως εγώ δεν έχω μάθει να τιθασεύω την Κάκια και να την βάζω να γράφει επειδή πρέπει. Γράφει μόνο όταν πνίγεται και θέλει να πει οπωσδήποτε αυτό που αισθάνεται.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Η πρώτη ιδέα γράφεται σε ανύποπτο χρόνο, σε κάποιο σημειωματάριο, σε χαρτοπετσέτα, σε φάκελο λογαριασμών και οπουδήποτε, στο τρένο, στο λεωφορείο, στο αυτοκίνητο.  Μετά μεταφέρω τις ιδέες στον υπολογιστή και αρχίζω να τις αναπτύσσω. Μου αρέσουν οι περίεργες γραμματοσειρές αλλά σπάνια τις χρησιμοποιώ στα δικά μου γραπτά.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Μη καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα». Καζαντζάκης

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Το Γκάντι γιατί η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη που τόσο έχουμε ανάγκη.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα κυκλοφορεί 

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Φυσάει! Φυσάει πολύ δυνατά. Μετεωρίζομαι στην άκρη του ονείρου μου και χάνομαι μέσα του. Εγώ το δημιούργησα και μόνη μου θα το φτάσω μέχρι το τέλος. Στάλα στάλα, γεμίζω όλο και πιο πολύ από τις ευλογημένες στιγμές που έζησα. Στάμνα κρυστάλλινη κάτω από την πηγή του Θεού. Περιμένω καρτερικά. Μέχρι που μια θαυμαστή πληρότητα με κυριεύει. Είτε καλή είτε κακή, αυτή είναι η ζωή μου. Αρκετή για να γεμίσει τη στάμνα μου, ικανή να με ολοκληρώσει. Απαλλαγμένη από τα «γιατί» και τα «πρέπει», με τη μία και μοναδική της αλήθεια. Φυσάω! Είμαι ο αγέρας που με χτυπάει, με ξεγυμνώνει, με ταξιδεύει, με ξυπνάει, με λυτρώνει.