Γνωρίστε την Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη

Η Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Η Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, στο τμήμα προσχολικής αγωγής. Μετεκπαιδεύτηκε στο Μαράσλειο, τμήμα Νηπιαγωγών. Κατέχει Πτυχίο Γαλλικού Ινστιτούτου Αθήνας.

Είναι γνώστρια Τ.Π.Ε β’ επιπέδου.

Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ως νηπιαγωγός, είκοσι τέσσερα χρόνια στις Σπέτσες, στην Αρκαδία και τέσσερα χρόνια σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.

Γράφει βιβλία για παιδιά όλων των ηλικιών, εφήβους και νέους. Κάποια από αυτά έχουν εκδοθεί και στα Αγγλικά και ένα στα Κορεάτικα. Δυο από τα βιβλία της υπάρχουν στα βιβλία της Γλώσσας της Δ΄ και Ε΄ Δημοτικού. 

Για δυο χρόνια οργάνωσε και λειτούργησε Λέσχη Ανάγνωσης για παιδιά στο Κοινωφελές Ίδρυμα Ν. Στασινόπουλου-ΒΙΟΧΑΛΚΟ.

Από το 2013-2014 και για δεύτερη χρονιά υλοποιεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα με μαθητές Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, στην Κεντρική Δημόσια βιβλιοθήκη Ναυπλίου ο Παλαμήδης με θέμα: «Πως γεννιέται ένα βιβλίο, από τον συγγραφέα στη βιβλιοθήκη».

Για το παιδαγωγικό της έργο έχει τιμηθεί με μετάλλιο από την Unesco, τμήμα Πειραιώς και νήσων. Το 2010 παραιτήθηκε και συνταξιοδοτήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας.

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η αίσθηση της ελευθερίας που ένιωθα σαν ξέφευγα από την επιτήρηση των μεγάλων για να “αλητέψω" στη γειτονιά μου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Η ορμή, η μαχητικότητα, η τόλμη  και η αισιοδοξία που με χαρακτήριζε στην  εφηβεία μου.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Όλες με τον εαυτό μου. Μερικές με τον άντρα μου (επειδή όμως είμαστε «άπειρα» χρόνια μαζί νομίζω πως  τις συμμερίζεται χωρίς να τις ακούει).

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Επειδή οι ασπίδες παραπέμπουν στον πόλεμο που αντιπαθώ ακόμα και σαν παιχνίδι, θα έλεγα πως προσπαθώ να διατηρώ άμυνες και όχι εμμονές. Βάζοντας τις δικές μου κόκκινες γραμμές αγωνίζομαι να ζω κάνοντας όσο γίνεται μικρότερες  εκπτώσεις σε αυτά που  θεωρώ ουσιαστικά,  χωρίς να στερούμε τις μικρές χαρές της ζωής.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η κουτοπονηριά, η ξεροκεφαλιά, η στάση του «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω», η ασυνέπεια, η έλλειψη χιούμορ, το να αμφισβητούν την καλή μου πρόθεση, το να προσπαθούν να με χειριστούν είναι μερικά από αυτά που παλαιότερα κυριολεκτικά με έβγαζαν από τα ρούχα μου. Τώρα απλά με εκνευρίζουν. Προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω,  πιο «συστημικά», ψάχνοντας  και την αιτία που προκαλεί την κάθε συμπεριφορά.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Μόνον έναν; Το πρωινό φως που μπαίνει από τις γρίλιες μαζί με το κελάιδισμα ενός πουλιού που αντέχει και αντιστέκεται στη γύμνια μιας μεγαλούπολης, θάλασσα, η αφοπλιστική ομορφιά στο χαμόγελου και στα λόγια ενός μικρού παιδιού.

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Ιωάννα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Αν μιλάτε για εποχή του χρόνου, στον χειμώνα. Ζωντανεύω όταν τα άλλα ζώα πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Η βαρυχειμωνιά, η καταχνιά, η ομίχλη που καταργεί τα περιγράμματα  μου δίνουν ενέργεια. Αν πρόκειται για χρονικό διάστημα θα έλεγα στη φάση που μου καρφώνεται κάτι στο μυαλό και θέλω να το ολοκληρώσω.  Η προσπάθεια να τα καταφέρω με  παθιάζει και με «αδειάζει».

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Οι συνεχείς εναλλαγές της ανάμεσα σε ευτυχισμένες και δυστυχισμένες περιόδους. Καλές και κακές στιγμές. Η ρουτίνα αλλά και οι εντάσεις της, σε συνδυασμό με όλα όσα της δίνουν την ιδιαίτερη γεύση της. Εκείνη που σε κάνει να θέλεις να την γεύεσαι, χωρίς να τη βαριέσαι.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Μου αρέσει να δοκιμάζομαι σε  όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Όλα έχουν τη δική τους ξεχωριστή μαγεία και για το καθένα πρέπει να ακολουθήσεις διαφορετικό  μονοπάτι για να το φτάσεις ως το τέλος. Ειδικά οι ιστορίες βραχείας φόρμας, σ’ αυτές που τα πολλά λόγια περιττεύουν,  αποτελούν πρόκληση για εξάσκηση της φαντασίας και της επινοητικότητάς μου.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Είναι κάποιοι ταλαιπωρημένοι ήρωες που θα ήθελα να τους διασώσω. Για παράδειγμα η Άννα Καρένινα θα ήθελα να μην είχε ένα τόσο τραγικό τέλος. Βέβαια αλλάζοντας έστω και μια παράμετρο από τη ζωή της,  παύει να είναι η γνωστή Άννα Καρένινα. Μεταμορφώνεται σε μια καινούργια  δική μου Άννα, που αν την γνώριζε ο Τολστόι, είμαι σίγουρη, και όχι άδικα, θα είχε μεγάλες αντιρρήσεις. Πάντως οι ήρωες που έχουν υποστεί αυτή τη διαδικασία «διάσωσης» είναι οι πιο αγαπημένοι μου ήρωες , αυτοί που τους κουβαλώ μέσα μου, γιατί με άγγιξαν πραγματικά..

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Ο αυτοματισμός, η ελευθερία, νομίζω πως λειτουργεί  μόνο στο κομμάτι που ορίζεται σαν ταλέντο και δίνει στον συγγραφέα τη δυνατότητα, να φαντάζεται και να δημιουργεί καταστάσεις υπερβαίνοντας το χώρο και το χρόνο. Η καθαυτή όμως διαδικασία γραφής πιστεύω πως  απαιτεί πειθαρχία και μόνο πειθαρχία. Στην επιλογή της αφηγηματικής τεχνικής, ανάλογα με την ηλικία που απευθύνεσαι, στο σεβασμό στη μουσικότητα των λέξεων, στην κατανοητή ροή του λόγου. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν γράφεις για παιδιά, οπότε έχεις να πειθαρχήσεις και σε άλλους περιορισμούς..  Νομίζω πως όλα όσα κάθε συγγραφέας σκέπτεται και σίγουρα γράφει με αυτόματη γραφή δεν τυχαίνει και σωστά, δεν φτάνουν κάποια στιγμή στα χέρια των αναγνωστών του.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Επιλέγω καινούργιο μπλοκ. Εκεί  με ένα μολύβι που σπάνια είναι καλοξυσμένο, σκιτσάρω, ζωγραφίζω (τελείως άτεχνα και μάλλον αστεία), τις μορφές των ηρώων μου και όχι μόνο. Φτιάχνω τους χώρους που θα κινηθούν, τα ρούχα τους. Έτσι δημιουργώ ένα δικό μου ανορθόδοξο τελείως «προσωπικό» και μυστικό σκηνοθετικό πλάνο,  με ακαταλαβίστικες σημειώσεις, και μουτζούρες. Τέτοιο που και να το δει κάποιος άλλος, αν και αυτό είναι κάτι  που δε γίνεται  ποτέ, δεν θα καταλάβει και πολλά πράγματα. Παράλληλα γράφω-σβήνω στον υπολογιστή, χωρίς να δίνω σημασία στη γραμματοσειρά.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή Παγκόσμια λογοτεχνία.

Ας π(ι)ούμε λοιπόν το στίχο του Κώστα Βάρναλη από το ποίημά του «Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου».

«Κι’ όταν ένα καλό βράδυ, θα τελειώσει μου το λάδι, κι αμολήσω την πνοή, ένα πουφ είν’ η ζωή»

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα έχεις την τύχη να είσαι γερός, με το μυαλό στη θέση του για να συνεχίζεις να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετά χρόνια, δεν παρακολουθώ πολύ κινηματογράφο. Μια παλιά τσέχικη ταινία του Γίαν Σβέρακ «Ο μικρός Κόλια» την ξεχωρίζω και τη θυμάμαι για το πικρόχολο χιούμορ της, την τρυφερή της ματιά και το τελείως διαφορετικό  από τα αμερικάνικα μελό, σενάριό της.

Κύριε Θεοφάνους σας ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Ελπίζω και οι απαντήσεις να έχουν κάποιο ενδιαφέρον για σας και τους αναγνώστες του περιοδικού σας.. 

Έκθεση εικόνων

Τα εξώφυλλα των βιβλίων της φιλοξενούν αγαπημένους ήρωες που δημιουργήθηκαν με αγάπη για τα παιδιά, τους γονείς και κυρίως με ευαισθησία-έρευνα για τους εκπαιδευτικούς και το πνευματικό έργο τους.

Το τελευταίο συγγραφικό της εγχείρημα θα μπορούσε να αφιερωθεί σε όλους τους μπαμπάδες.

Μια γρήγορη ματιά στην περίληψη. 

Τον λένε Ριχάρδο κι είναι ξακουστός για την ξεροκεφαλιά του! Σαν βασιλιάς που είναι, μπορεί να νομίζει για σωστά τα πιο κουτά πράγματα και να δίνει τις πιο παράλογες διαταγές!

Για παράδειγμα, να διατάζει το κορίτσι του να μένει σε έναν ροζ πύργο και να φορά μόνο ροζ, ενώ το αγόρι του σε έναν γαλάζιο και να φορά μόνο γαλάζια ρούχα…
Ευτυχώς που τα δίδυμα παιδάκια του μεγαλώνουν γρήγορα και βάζουν μαζί τάξη σε όλους τους μπελάδες, σε όλες τις αδικίες και συμφορές που η ξερή του η κεφάλα έχει φέρει στη χώρα.
Μια έξυπνη, γεμάτη δράση ιστορία που θίγει με παραμυθένιο τρόπο το ευαίσθητο θέμα των στερεοτύπων που υπάρχουν για τα φύλα και πολλές φορές ταλαιπωρούν τις ζωές των παιδιών.

Εξώφυλλα των βιβλίων της ως συγγραφικό δίδυμο.

Μία ιδιαίτερη συγγραφική στιγμή είναι ο Ερωτόκριτος σε συνεργασία με την κυρία Μουρίκη Κατερίνα.

Μια ξεχωριστή διασκευή της πιο τρυφερής και πολυτραγουδισμένης ιστορίας της κρητικής λογοτεχνίας, γραμμένη για παιδιά. Το όμορφο κείμενό της, ζωντανεμένο με εικόνες αληθινά ποιητικές, συνοδευμένο από μια εκπληκτική, πρωτότυπη μουσική, θα σας κάνει να ζήσετε τις περιπέτειες και τα παθήματα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Μια ιστορία αληθινά συναρπαστική, που σίγουρα θα την αγαπήσετε και θα θελήσετε να τη διαδώσετε, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες γενιές.