ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τη Λάρβα της Κατερίνας Κυρμιζή και του Νίκου Γρηγοριάδη

-η «Προδοσία» γιατί, πέραν του ότι περιλαμβάνει μακράν τα καλύτερα φωνητικά που έχω ακούσει εδώ και καιρό, είναι-  στα αυτιά μου τουλάχιστον- μια κλασσική ροκιά με την καθαρόαιμη έννοια του όρου, 
- η «Δεύτερη ευκαιρία» γιατί συνδυάζει τους εξαιρετικούς στίχους με μία σύγχρονη αίσθηση νέου κύματος,
-το «Λουλούδι της ερήμου», για την απίστευτα γλυκιά του μελωδία και το τελικά αισιόδοξο μήνυμά του, ότι υπάρχει ελπίδα να ανθίσει πριν να είναι αργά ένα λουλούδι της ερήμου, και 
-το «Σε μια στιγμή», γιατί δίνει σε 3 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, ανάγλυφη την ιστορία μιας αγάπης. 
Μπορείτε να διαλέξετε τα δικά σας αγαπημένα, ακούγοντας τραγούδια από τη λάρβα (και βλέποντας τα official video clips) εδώ.

Το βράδυ που κάθισα να γράψω για τη λάρβα, ζήτησα μέσω Facebook από την Κατερίνα Κυρμιζή να απαντήσει σε 2-3 ερωτήσεις σχετικά με τη δουλειά αυτή. Εκείνη δέχτηκε, έτσι απλά και άμεσα, και ιδού οι απαντήσεις της:

1)    Πώς προέκυψε ο τίτλος «λάρβα»; Ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από τον τίτλο αυτό;

Τη λέξη την πρωτοσυνάντησα στο μυθιστόρημα του Ναμπόκοφ, Άντα. Μάλιστα υπήρχε ένα λογοπαίγνιο στο βιβλίο : λάβρα-λάρβα. Πήγαινε σα τραμπάλα στο μυαλό μου ηχητικά, μου είχε κολλήσει. Λάρβα κυριολεκτικά είναι η προνύμφη της πεταλούδας, η κάμπια δηλαδή και μεταφορικά δηλώνει μια υπόσχεση μεταμόρφωσης. Η πεταλούδα που αλλαζει τόσο δραστικά στον κύκλο της ζωής της είναι ζωντανή και λεπτεπίλεπτη απόδειξη και σύμβολο της αέναης αλλαγής.  Όταν άρχισε να παίρνει μορφή ο δίσκος και συνειδητοποίησα ότι το υλικό απαιτούσε όλη μου την έκταση, όλα μου τα εκφραστικά μέσα, όλες τις χροιές και τις αποχρώσεις στη φωνή μου, όταν κατάλαβα ότι πρέπει να μεταμορφώνομαι από τραγούδι σε τραγούδι, να γίνω η ποπ εικοσάχρονη Νίκη στο Είμαι καλά, να μιμηθώ το σόλο της ηλεκτρικής κιθάρα στην Καινούργια μέρα, να είμαι θεατράλε ντίβα τσίρκου στο Χρυσόψαρο, να γίνω η φωνή της συνείδησης στο Σε είδα στην Πειραιώς, να γίνω η μετανιωμένη γυναίκα που ζητά μια Δεύτερη ευκαιρία στη ζωή της, να γίνω 16χρονη ερωτοχτυπημένη Ιουλιέτα στου Θεού τα χέρια, να δώσω ροκ γκάζι στο Λουλούδι της ερήμου, να είμαι μπελκάντο έχοντας για αναφορά την καταπληκτική Τζένη Βάνου στο Ψάχνω για σένα, να γίνω προδομένο ξωτικό στην Προδοσία, να είμαι έντεχνη στο Σε μια στιγμή… τότε μου ήρθε. Η λάρβα είμαι εγώ και οι μεταμορφώσεις μου από τραγούδι σε τραγούδι. Δεν ξέρω αν είναι αναγνωρίσιμες οι προθέσεις στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά έτσι ακριβώς δούλεψα, σαν μουσικός ηθοποιός. 

Επίσης το γεγονός ότι η λάρβα είναι ένα στάδιο στη ζωή της πεταλούδας και δεν είναι η τελική της μορφή έχει κι έναν άλλο συμβολισμό για μένα. Είναι ένα στάδιο στην πορεία μου, όχι εκεί που θέλω καταλήξω. Εννοώ ότι είμαι τραγουδοποιός κατά βάση και αυτό το κομμάτι μου με ενδιαφέρει να βγάλω προς τα έξω. Θα μου πεις γιατί τραγουδάς τα τραγούδια του Νίκου; Γιατί τα έχω ζήσει από τη γέννησή τους, έχω πει τη γκρινιάρικη και κριτική γνώμη μου χίλιες φορές (δυστυχώς τον έπρηξα τον καημένο τον Νίκο με την ξινίλα μου) και εν μέρει αισθάνομαι ότι

έχουν σμιλευτεί σε ένα βαθμό από εμένα. Τα πήρα μωρά, με μια κιθάρα, και μαζί με τον Νίκο τα χτίσαμε στα τραγούδια που ακούτε. Είμαι τόσο συναισθηματικά δεμένη και έχω τέτοια εμπλοκή σε όλη τη διαδικασία της δημιουργίας τους που τα θεωρώ κατά κάποιον τρόπο κι αυτά δικά μου. Κι ίσως περισσότερο τελικά γιατί σε αυτά τα τραγούδια κόπιασα πιο πολύ για να τα αποδώσω, από αγάπη για τον Νίκο, για να μην του τα αδικήσω.